Emissie 1852

Datum van uitgifte van deze serie was 1 januari 1852, einde verkoop was in de loop van het jaar 1864, na het verschijnen van de emissie 1864, en einde geldigheid was 31 oktober 1879. De postzegel van 5 cent was uitgegeven om brieven tot 15 "wigtjes" (grammen) mee te frankeren welke tot een afstand van 30 mijlen (een mijl was ongeveer een kilometer) moest worden vervoerd. De 10 cent om een brief van 15 gram van 31 tot 100 mijlen te vervoeren en de 15 cent om een brief van 15 gram meer dan 100 mijlen te vervoeren. Voor overige vervoersdiensten moesten er meerdere postzegels geplakt worden. Op 1 september 1855 werden de tarieven wat aangepast, voor brieven die meer dan 30 mijlen werden vervoerd moest 10 cent worden betaald.

Staalgravure en ontwerp zijn van de hand van J.W. Kaiser. De zegels zijn gedrukt in plaatdruk bij 's Rijks munt te Utrecht. Zij werden gedrukt in vellen van 100 stuks opgebouwd uit 4 blokken van 5x5 zegels. Het papier is voorzien van het watermerk posthoorn. De posthoorntjes om het watermerk in het papier te maken werden met de hand gemaakt en kunnen onderling kleine verschillen vertonen. Van de zegel van 5 cent zijn 6 platen bekend, van de zegel van 10 cent 10 platen en die van 15 cent slechts 1 plaat.

De zegels werden tussen 1852 en 1860 voorzien van een bruine gom gemaakt van tropische gewassen. De latere uitgiften zijn voorzien van geel-bruine of kleurloze Arabische gom. Deze gom is na verloop van tijd een craquelé oppervlak, een oppervlak met kleine barstjes en lijntjes, gaan vormen.

In 1895 zijn door postzegelhandelaar J.A. Moesman niet officiële herdrukken van deze zegels gemaakt met de oorspronkelijk drukplaat nummer IV. Deze zijn uitgevoerd in 11 verschillende kleuren waaronder de originele rode kleur. De plaat had door oxydatie flink te lijden gehad waardoor talrijke beschadigingen zichtbaar zijn op de uiteindelijk gedrukte zegels. Hierdoor zijn deze herdrukken gemakkelijk te herkennen.