Frankeerzegels "hangend haar":
















































 

Op 23 november 1890 overleed koning Willem III. Omdat zijn dochter Wilhelmina nog maar 10 jaar oud was zou haar moeder, koningin Emma, tot 1898 als regentes optreden. Deze verscheen echter niet op de postzegels maar vanaf oktober 1891 kwamen postzegels in omloop met de afbeelding van de jonge prinses Wilhelmina. Zij is afgebeeld als jong meisje met loshangend haar waardoor de serie bekend staat als "hangend haar". Het ontwerp van de postzegels is gelijk aan die van haar vader van de emissie 1872, slechts het middenstuk werd vervangen door het portret van de prinses nu echter kijkende naar rechts. De zegels mochten pas door de postkantoren worden verkocht als de zegels met de beeltenis van koning Willem III waren uitverkocht.

Omdat de prinses op de nieuwe zegels naar rechts keek ontstond verwarring over hoe de zegels op de brief moesten geplakt. Als men hem rechts plakte keek de prinses als het ware van de brief af. Op de eerste emissie postzegels van 1852 keek koning Willem III ook naar rechts maar de voorschriften waren toen dat de zegel links op de brief moest worden geplakt. Op latere emissies zou de koningin dan ook steeds naar links kijken zodat zij in het vervolg over de brief keek.

In de loop van de jaren verschenen een nieuwe waarden en hogere waarden in deze serie. Zo verscheen in 1892 een zegel van 3 cent en in 1893 een zegels van 2 gulden 50. In 1896 werd de serie nog uitgebreid met een zegel van 5 gulden en werden nieuwe grotere zegels gedrukt in twee kleuren van de waarden 50 cent en 1 gulden. Zie voor deze zegels bij het jaar van uitgifte. Einde geldigheid van de zegels van deze serie was bepaald op 31 december 1899.

Het ontwerp van de randen van deze zegels is gedaan door Johan Enschedé en Zonen te Haarlem en het ontwerp van de beeltenis van prinses Wilhelmina is gegraveerd door H. Raeder naar een foto van hoffotograaf Kameke. De gravure is verzorgd door E. Schilling. De zegels zijn gedrukt in boekdruk bij Johan Enschedé en Zonen te Haarlem.

Deze emissie is net als de cijferzegels tot 1894 uitgegeven in kleuren die met de hand gemengd werden en de zogenaamde "aardverven" worden genoemd. Sinds 1894 zijn de zegels echter gedrukt met synthetische drukinkt die werd gemengd volgens vast recept zodat de kleuren veel beter en constanter aangemaakt konden worden. Na het met pensioen gaan van de kleurenmenger waren namelijk veel klachten ontstaan over grote kleurafwijkingen die ontstonden door het mengen van de kleuren met aardverven door niet ter zake kundige werknemers.